M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Stracić

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Stracić, ponieść szkodę, stratę, doznać straty, postradać, utracić, co; przestać władać czymś, być pozbawionym czego; przepuścić, strwonić, zmarnować, przehulać; zmitrężyć, strawić; zgubić, zniszczyć, wygładzić; s. kogo = skazanego pozbawić życia, wykonać na nim wyrok śmierci; s. gust, smak do czego = przestać w czym gustować; s. mowę = zaniemówić; s. do kogo serce = przestać go lubić, kochać; s. do kogo przekonanie = przestać z nim sympatyzować; s. nadzieję = zrozpaczyć; s. zmysł = oszaleć; s. oczy, wzrok = zaniewidzieć, oślepnąć; chybaś oczy s-i = czyś tego nie widział, jak mogłeś nie widzieć; s. przytomność = zemdleć; s. głos = nie móc już mówić a. śpiewać; s. rozum = zwarjować; s. głowę = nie umieć sobie poradzić w kłopocie; s. panowanie nad sobą = unieść ś. namiętnością: s. na minie, na fantazji = doznawać zawodu, zesmutnieć; s. kontenans = zbaranieć, zgłupieć; mieć co za stracone = za przepadłe; sprawa jeszcze nie stracona = jeszcze nie przegrana; już wszystko stracone = poszło w niwecz; s. płód = spędzić go, urządzić sztuczne poronienie.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.