Moralny, łć., zgodny z nakazem sumienia, z poczuciem obowiązku względem bliźnich, z dobremi obyczajami; budujący, krzewiący dobre obyczaje i uczucia; duchowy; zawierający morał; etyczny; dotyczący życia duchowego; przymus m. = oddziaływanie na wolę za pomocą zbudzenia trwogi w sumieniu; osoba m-a = osoba lub zbiorowość, uznana za zdolną do działań prawnych, osoba prawna; m-e przekonanie = przekonanie głębokie, ale nie oparte na dowodach stanowczych, niezbitych; sens m. = nauka moralna, wypływająca, jako wynik, z jakiegoś utworu literackiego a. zdarzenia.
Strona w Wikisłowniku
