Przejdź do zawartości

Mówi człowiek zadufany w sobie

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Ludwik Maria Staff
Tytuł Mówi człowiek zadufany w sobie
Pochodzenie Zgrzebna kantyczka
Wydawca Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“
Data wyd. 1922
Druk Zakłady Graficzne „Biblioteka Polska”
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
MÓWI CZŁOWIEK ZADUFANY W SOBIE.


Jestem nieskończonością, jednostką i zerem,
Mam duszę nieśmiertelną, ciało i — brak woli.
Jeden zwie mię poetą, drugi kawalerem,
Polakiem galicyjskim nazwano mnie w Poli,
W tramwaju lub wagonie jestem pasażerem...

Poborowym mnie nazwał kapral przy poborze,
Słuchaczem filozofji jestem na wszechnicy,
Gdy u dentysty usta naoścież otworzę,
Jestem pacjentem, ceprem w zagrodzie Galicy,
Och, czemże ja nie jestem wszystkiem, mocny Boże!

Licznych swoich tytułów nawet nie wymienię,
Boć wszak wszystkich wyliczać nie można i nie trza.
Lecz niech z jednego zna mnie przyszłe pokolenie,
Że byłem inspektorem świeżego powietrza,
Bo ten tytuł najbardziej szacuję i cenię.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Ludwik Maria Staff.