Jesienią (Rydel)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Lucjan Rydel
Tytuł	Jesienią
Pochodzenie	Poezye
Wydawca	Księgarnia D. E. Friedleina E. Wende Sp.
Data wyd.	1901
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

I.

Z nad pastuszego wstające ogniska
Błękitne dymy w powietrzu się wloką
Daleko, szeroko
Na czarne role, na płowe ścierniska.

We mgle majaczą białe grzbiety wołów
I pługi — rzędem ciągnące na roli
Leniwie, powoli,
Pod niebem szarem i ciężkiem, jak ołów.

Wron stada kraczą nad zoraną smugą
I za wołami krzyczą poganiacze
Żałośnie i długo,
A wiatr w pożółkłych drzewach cicho płacze.

II.

Żółte listki brzóz
Dygocą, dygocą,
Bo je dzisiaj nocą
Zwarzył siwy mróz.

I padają z drzew,
Jak ulewa złota,
Po ziemi je miota
Wiatru zimny wiew.

Źle tym liściom, źle,
Co zleciały z drzewa
Wicher je rozwiewa
Na deszczu, we mgle,

Lecą z ostrym tchem
W zawieję okrutną
Jak tym liściom smutno,
Ja najlepiej wiem...

Zobacz też[edytuj]

Jesienią (1897)
Jesienią (1912)
Jesień (1921)

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Lucjan Rydel.