Encyklopedyja powszechna (1859)/Anemokord
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Anemokord |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Anemokord (z greckiego: anemos, wiatr; chorde, struna; po włosku: Animo-Corde), instrument muzyczny klawiszowy o pięciu pełnych oktawach, 7 stóp długi i 4 stopy wysoki, wynaleziony 1789 r. w Paryżu, przez Wirtembergczyka Jana Schnell. Wewnątrz tego instrumentu znajdują się liczne rurki mosiężne czyli kanały powietrzne, połączone z dwoma miechami, z których wiatr przez nie przechodzi na struny. Ton powstaje przez przyciśnięcie klawiszów, skutkiem czego otwierające się u końców owych rurek klapy, przepuszczają wiatr z miechów i wprawiają struny w drżenie. — Anemokord kwalifikuje się szczególnie do odegrania na nim kompozycyj powolnych i nieczystych, jakoteż do towarzyszenia śpiewom.
