Encyklopedyja powszechna (1859)/Alkekingi
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alkekingi |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alkekingi, rodzaj roślin do rodziny psiankowatych (Solaneae) należący, utworzony przez Tourneforta, lecz później od Linneusza w rodzaju Physalis pomieszczony, i dziś powszechniej pod tém nazwiskiem, to jest: Physalis Alkekingi znany. Cechy rodzajowe są: kielich do połowy na 5 działek rozcięty, trwały, po okwitnieniu rozrastający się; korona kółkowa 5 działkowa; pręcików 5, od korony krótszych; guzik owocowy okrągły, na nim szyjka tak długa jak pręciki, blizna tępa; owoc jest okrągłą jagodą dwukomurkową, w kielichu wydętym, zwykle kolorowym i pięciokątnym zamkniętą; nasiona liczne, spłaszczone, nerkowate. W rodzaju tym mieści się do 50 gatunków, powiększej części w krajach gorących starego i nowego lądu rosnących. Wiele gatunków rośnie nad brzegami Śródziemnego morza, inne w Indyjach Wschodnich, w Antyllach, Mexyku i Peru. — Physalis Alkekingi L., jest gatunek zielny, po ziemi się rozpościerający, na stopę wysoki. Kwiaty ma białe lub blado żółtawe, pojedynczo z pomiędzy liści wyrastające. Kielich, w czasie dojrzałości owocu nadęty, zawiera jagodę czerwoną, z pozoru do małej wisienki podobną. Rośnie w południowej Europie, jagody przedtem były używane w medycynie. J. P.
[[Kategoria:]]