Encyklopedja Kościelna/Achab
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom I) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1873 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Achab. 1. król, syn Amri (Omri), króla izraelskiego, nastąpił po ojcu i panował 22 lat, (III Kr. 16, 29). Przeszedł poprzedników w bezbożności, zwłaszcza po zaślubieniu Jezabeli, córki Ethbaala, króla Sydonu; wprowadził publiczną cześć Baala i Astarty (III Kr. 16, 31) i popierał fałszywych proroków, a prześladował prawdziwych, szczególniéj Eljasza. Za odpadnięciem od Boga poszła niesprawiedliwość i różne gwałty, jak o tém przekonywa straszliwe skazanie na śmierć Nabota i zabranie jego winnicy, przyległej królewskiemu pałacowi. Prowadził wojnę z królem syryjskim Benhadadem z początku pomyślnie, a gdy nieprzyjaciel znakomite zebrał siły, wciągnął do wojny Jozafata, króla judzkiego, ale w bitwie pod Ramoth-Galaad ciężko raniony (III. Kr. 22, 34), przewieziony do Samarji, wkrótce umarł. Psy, jak przepowiedział Eljasz, lizały wówczas po drodze krew jego. Wkrótce potem Jehu (IV Kr. 9, 7) wytępił całą bałwochwalczą rodzinę Achaba. — 2. Syn Kolaji i prorok fałszywy w niewoli babilońskiéj (Jer. 29. 21).
