Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Rzymianów 11

[1180]

ROZDZIAŁ XI.

 I. Żeby o ludu Bożym i o kościele według zwierzchnego pozoru nie sądzono 1 — 3. II. niewiadomością Eliaszową dowodzi 4 — 15. III. Żydowie choć przodki święte mieli 16 — 22. IV. nie wszyscy są wybrani 23. V. także téż nie wszyscy z Poganów przyięci 24 — 29. VI. Pogany do pokory upomina 30 — 32. VII. głębokim się sądom Bożym dziwuie 33 — 36.

Mówię tedy: Izali^[1] Bóg odrzucił lud swóy? Nie day tego Boże! Albowiem i iam iest Izraelczyk z nasienia Abrahamowego, z pokolenia Beniaminowego.
 2. Nie odrzuciłci Bóg ludu swego, który przeyrzał. Azaż nie wiecie, co mówi pismo o Eliaszu? iako się przyczynia do Boga przeciwko Izraelowi, mówiąc:
 3. Panie! Proroki^[2] twoie pomordowali, i ołtarze twoie zburzyli a zostałem ia sam, i szukaią duszy moiéy.
 II. 4. Ale cóż mu mówi Boska odpowiedź? Zostawiłem sobie siedm tysięcy mężów, którzy nie skłonili kolana Baalowi.
 5. Tak tedy teraźnieyszego czasu ostanki podług wybrania z łaski zostały.
 6. A ponieważ^[3] z łaski, tedyć iuż nie z uczynków, inaczéy łaska iużby nie była łaską; a ieźli z uczynków, iużci nie iest łaska; inaczéy uczynek iużby nie był uczynkiem.
 7. Cóż tedy? Czego Izrael^[4] szuka, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili, a inni zatwardzeni są,
 8. (Iako napisano: Dał im Bóg^[5] ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli,) aż do dzisieyszego dnia.
 9. A Dawid mówi: Niechay im będzie^[6] stół ich sidłem i ułowieniem i otrąceniem i odpłatą.
 10. Niech zaćmione będą oczy ich, aby nie widzieli, a grzbietu ich zawsze nachylay.
 11. Mówię tedy: Azaż się potknęli, aby padli? Nie day tego Boże! Ale przez ich upadek doszło zbawienie^[7] Poganów, aby ie do zawiści przywiódł.
 12. A ponieważ upadek ich iest bogactwem świata, a umnieyszenie [1181]ich bogactwem Poganów, iakoż daleko więcéy ich zupełność?
 13. Albowiem mówię^[8] wam Poganom, ilem ia iest Apostołem Poganów, usługowanie moie zalecam,
 14. Azabym iako ku zawiści pobudził ciało moie, i zbawiłbym niektóre z nich.
 15. Albowiem ieźlić odrzucenie ich iest poiednaniem świata, cóż będzie przyięcie ich, tylko ożycie od umarłych?
 III. 16. Ponieważ ieźli pierwiastki święte, tedyć i zaczynienie; a ieźli korzeń święty, tedyć i gałęzie.
 17. A ieźli niektóre z gałęzi odłamane są, a ty, któryś był płonną oliwą, iesteś wszczepiony zamiast nich, i stałeś się uczęstnikiem^[9] korzenia i tłustości oliwnego drzewa,
 18. Nie chlubże się przeciw gałęziom; bo ieźli się chlubisz, wiedzże, iż nie ty korzenia nosisz, ale korzeń cię.
 19. Ale rzeczesz: Odłamane są gałęzie, abym ia był wszczepiony.
 20. Dobrze; dla niedowiarstwa odłamane są, ale ty wiarą stoisz; nie bądźże hardéy myśli, ale się bóy.
 21. Albowiem ieźli Bóg przyrodzonym gałęziom nie przepuścił, wiedz, że i tobie nie przepuści.
 22. Obaczże tedy dobrotliwość i srogość Bożą; przeciwko tym w prawdzie, którzy upadli, srogość, ale przeciwko tobie dobrotliwość, ieźlibyś trwał w dobroci; inaczéy i ty będziesz wycięty.
 IV. 23. Aleć i oni, ieźli nie będą trwali w niedowiarstwie, wszczepieni zaś będą, gdyż mocny iest Bóg one zasię wszczepić.
 V. 24. Albowiem ieźliś ty iest wycięty z oliwy, z przyrodzenia płonnéy, a przeciwko przyrodzeniu iesteś wszczepiony w dobrą oliwę, iakoż daleko więcéy, którzy są według przyrodzenia, wszczepieni będą w swoię własną oliwę?
 25. Bo nie chcę, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! téy taiemnicy, (żebyście nie byli sami u siebie mądrymi,) iż zatwardzenie z części przyszło na Izraela, pókiby nie weszła^[10] zupełność Poganów.
 26. A tak wszystek Izrael będzie zbawiony, iako napisano: Przyidzie z Syonu^[11] wybawiciel i odwróci niepobożności od Iakuba.
 27. A toć będzie^[12] przymierze moie z nimi, gdy odeymę grzechy ich.
 28. A tak według Ewangielii nieprzyiaciołmi są dla was; lecz według wybrania są miłymi dla oyców.
 29. Albowiem darów swoich i wezwania Bóg nie żałuie.
 VI. 30. Bo iako i wy niekiedy niewierzyliście Bogu^[13], ale teraz dostąpiliście miłosierdzia dla ich niedowiarstwa,
 31. Tak i oni teraz stali się nieposłusznymi, aby dla miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili.
 32. Albowiem zamknął ie Bóg wszystkie w niedowiarstwo, aby się nad wszystkimi zmiłował.
 VII. 33. O głębokości bogactwa i mądrości i znaiomości Bożéy! Iako są niewybadane sądy iego, i niedoścignione drogi iego!
 34. Bo któż poznał umysł^[14] Pański? albo kto był raycą iego?
 35. Albo kto mu co^[15] pierwéy dał, a będzie mu zasię oddano?
 36. Albowiem^[16] z niego i przezeń i w nim są wszystkie rzeczy; iemu^[17] niech będzie chwała na wieki. Amen.]

1. Ier. 31, 37. etc.
2. 1 Król. 19, 10.
3. 5 Moy. 9, 4. 5.
4. Rzym. 9, 31.
5. Izai. 6, 9. r. 29, 10. Ezech. 12, 2. Matt. 13, 14. Mark. 4, 12. Łuk. 8, 10. Ian. 12, 40. Dzie. 28, 26.
6. Ps. 69, 23.
7. Rzym. 10, 19.
8. Dzie. 9, 15. r. 13, 2. r. 22, 21. Gal. 1, 16. r. 2, 8. Efez. 3, 8. 1 Tym. 2, 7.
9. Ier. 11, 16.
10. Łuk. 21, 24.
11. Ps. 14, 8. Izai. 59, 20.
12. Izai. 27, 9. Ier. 31, 33. Żyd. 8, 8. r. 10, 16.
13. Efez. 2, 2.
14. Izai. 40, 13. 1 Kor. 2, 16.
15. Iob. 41, 2.
16. 1 Kor. 8, 6.
17. Rzym. 16, 27.

Rz 10

Rz 11 Biblia Gdańska

Rz 12