Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 109
I. Dawid w osobie swéy na Doegowę, a w figurze Chrystusa Pana, na Iudaszowę zdradę się uskarza. II. Przeciwnikom swym, i potomstwu ich przeklęctwa Bożego, a sobie poratowania od Bga żąda.
1. Przednieyszemu śpiewakowi psalm Dawidów.
O Boże chwały moiéy! nie milcz;
2. Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie ięzykiem kłamliwym,
3. A słowy iadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiéy przyczyny.
4. Przeciwili mi się za miłość moię, chociam się za nie modlił.
5. Oddawaią mi złém za dobre; a nienawiścią za miłość moię.
6. Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawéy ręce iego.
7. Gdy przed sądem stanie, niech wynidzie potępionym, a modlitwa iego niech się w grzéch obróci.
8. Niech będą dni iego krótkie, a przełożeństwo[1] iego niech inny weźmie.
9. Niech dzieci iego będą sierotami, a żona iego wdową.
10. Niech będą biegunami i tułakami synowie iego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.
11. Niech lichwiarz załapi wszystko, co iest iego, a niech obcy rozchwycą pracę iego.
12. Niech nie będzie, ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami iego.
13. Potomkowie iego niech z korzenia wycięci będą; w drugim pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.
14. Niech przyydzie na pamięć nieprawość[2] przodków iego przed Panem, a grzéch matki iego niechay nie będzie zgładzony.
15. Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,
16. Przeto że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.
17. Ponieważ umiłował przeklęctwo, niechże przyydzie na niego; niechciał błogosławieństwa, niechże będzie oddalone od niego.
18. A tak niech będzie obleczony w przeklęctwo, iako w szatę swoię; a niech wnidzie iako woda we wnętrzności iego, a iako oléy w kości iego.
19. Niech mu to będzie iako płaszcz do przyodziania, a iako pas dla ustawicznego opasowania.
20. Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy moiéy.
21. Ale ty, Panie! o Panie! użyy nademną litości dla imienia twego; a iż dobre iest miłosierdzie twoie, wyrwiyże mię.
22. Bomci ia iest ubogi i nędzny, a serce moie zranione iest w wnętrznościach moich.
23. Iako cień, który[3] ustępuie, uchodzić muszę; zganiaią mię iako szarańczą.
24. Kolana moie upadaią od postu, a ciało moie wychudło z tłustości.
25. Nad to stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwaią głowami swemi.
26. Wspomóżże mię, o Panie, Boże móy! zachoway mię według miłosierdzia swego,
27. Tak aby poznać mogli, iż to ręka twoia, a żeś ty, Panie! to uczynił.
28. Niechże oni przeklinaią, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twóy.
29. Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieią, iako płaszczem, zelżywością swoią.
30. Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośrzód wielu chwalić go będę,
31. Przeto że stoi po prawéy stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzaią duszę iego.
 Ps 108 |
Ps 109 | Ps 110  |
|