26 mm Pistolet sygnałowy wz. 1978 i wz. 1944/26 mm pistolet sygnałowy wz. 1978
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | 26 mm Pistolet sygnałowy wz. 1978 i wz. 1944 |
| Podtytuł | Opis i użytkowanie |
| Wydawca | Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej |
| Data wyd. | 1985 |
| Druk | Wojskowa Drukarnia w Łodzi |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
|
2. 26 mm PISTOLET SYGNAŁOWY wz. 1978
2.1. BUDOWA 26 mm pistolet sygnałowy wz. 1978 składa się z następujących zespołów: lufy, chwytu i szkieletu. .png) .png) Zespół lufy składa się z następujących części:
.png) Lufa służy do umieszczenia naboju i nadania gwiazdce podczas strzału określonej prędkości i kierunku lotu.
_1.png) wciśnięty w otwór i (rys. 3) wspornika lufy. Dłuższe ramię b sprężyny (rys. 5) opiera się o chwyt, a jej zagięty koniec c naciska od góry spust, eliminując jego luz. _2.png) Wyrzutnik (rys. 6) jest przeznaczony ’do wysunięcia łuski (naboju) podczas otwierania lufy i umożliwienia w ten sposób wyjęcia jej palcami. W czasie otwierania lufy wyrzutnik przesuwa się w kierunku jej wlotu i wysuwa zagięciem a łuskę. Popychacz wyrzutnika (rys. 7) jest przeznaczony do spowodowania ruchu wyrzutnika względem lufy podczas jej otwierania i zamykania. Zadanie to spełnia ząb a popychacza, który podczas otwierania lufy naciska powierzchnię oporową c (rys. 6) wyrzutnika, powodując jego przesuwanie się w kierunku wlotu lufy. Podczas zamykania lufy ząb a (rys. 7) naciska powierzchnię oporową d wyrzutnika (rys. 6) powodując jego przesuwanie się w kierunku wylotu lufy. _1.png) Wyrzutnik jest umocowany na wspólnej osi z lufą i unieruchomiony w stosunku do szkieletu przez włożenie zagiętego końca b popychacza (rys. 7) w otwór d znajdujący się w prawym boku szkieletu (rys. 10). _2.png) Chwyt (rys. 8) spełnia rolę rękojeści i osłony mechanizmu wewnątrz pistoletu. Łączy się on ze szkieletem w dwóch miejscach: w przedniej części za pomocą osi obrotu lufy i w części środkowej za pomocą kołka sprężystego wciśniętego w otwór b i tulejkę oporową b (rys. 10) znajdującą się w szkielecie. .png) Szkielet (rys. 9) stanowią następujące części:
Szkielet (rys. 10) mieści części tworzące mechanizm spustowo-uderzeniowy. Składa się on z dwóch zespawanych boków i przyspawanego do nich czółka a z otworem do iglicy. Tulejka oporowa b, umieszczona między bokami szkieletu, ustala położenie zamkniętej lufy względem szkieletu. Otwór c spełnia rolę punktu obrotu lufy. Otwór d, znajdujący się tylko w prawym boku szkieletu, ustala położenie popychacza wyrzutnika. W otworze e mieści się oś spustu, w otworze f — oś zaczepu kurka, a w otworze g — wspólna oś kurka i zatrzasku luty. Otwór prostokątny h spełnia rolę prowadnicy żerdzi sprężyny kurka. Pozostałe otwory mają znaczenie technologiczne. Zatrzask lufy (rys. 11) — umieszczony na jednej osi z kurkiem — utrzymuje lufę w położeniu za- .png) Zwolnienie zatrzasku następuje po naciśnięciu (kciukiem) na jego radełkowane ramię b (rys. 11). .png) .png) Kurek z iglicą (rys. 12) stanowią jedną całość i służą do zbicia spłonki naboju. Energię kurek uzyskuje dzięki działaniu sprężyny kurka. W dolnej przedniej części kurek ma dwa zęby. Ząb a zabezpiecza nie napięty kurek przed obrotem do przodu, a tym samym przed wysunięciem się iglicy z otworu czółka ponad jego powierzchnię, a ząb b ustala położenie kurka w stanie napiętym. Otwór c jest punktem obrotu kurka. W otworze d znajduje się kołek, o który opiera się żerdź ze sprężyną kurka. Występ f z radełkowaniem umożliwia odciąganie kurka przy napinaniu i przytrzymywanie go podczas zabezpieczania pistoletu. Oś kurka 4 (rys. 9) — w postaci kołka walcowego — jest również osią zatrzasku lufy. .png) Żerdź sprężyny kurka (rys. 13) jest jej prowadnicą w czasie napinania i zwalniania. Występ c spełnia rolę bezpiecznika; uniemożliwia on napięcie kurka, gdy zatrzask luty jest odchylony i odchylenie zatrzasku lufy, gdy kurek jest napięty. Sprężyna kurka (rys. 14) nadaje kurkowi energię kinetyczną w ruchu obrotowym. Jest ona nałożona na żerdź, tak że jednym końcem opiera się o powierzchnię oporową żerdzi, a drugim o dolną część szkieletu._1.png) _2.png) Zaczep kurka (rys. 15) ustala kurek z iglicą w położeniu napiętym lub zabezpieczonym. Ząb a opiera się o zagłębienie zęba a lub b kurka (rys. 12). Obrót zaczepu i jego rozzębienie się następuje pod naciskiem spustu na dolną powierzchnię b (rys. 15). Powrót zaczepu kurka do przedniego położenia następuje pod działaniem sprężyny zaczepu, osadzonej na wspólnej osi z zatrzaskiem lufy. Dłuższe ramię tej sprężyny opiera się o zatrzask, a krótsze o dolną powierzchnię wewnętrzną c zaczepu kurka. _1.png) Sprężyna zaczepu kurka (rys. 16) — typu agrafkowego — jest osadzona na osi zaczepu. Dociska ona krótszym ramieniem zaczep kurka do kurka, powodując ich samoczynne zazębienie się, a po zwolnieniu nacisku na język spustowy przesuwa spust do przedniego położenia. Dłuższe ramię opierając się o zatrzask lufy, powoduje samoczynny powrót po jego odciągnięciu. Oś zaczepu kurka 9 (rys. 9) — w postaci kołka walcowego — jest również osią sprężyny zaczepu kurka. _2.png) Spust (rys. 17) służy do odchylania zaczepu kurka w celu jego rozzębienia z kurkiem, a tym samym zwolnienia napiętego kurka. Naciskany spust działa na dolną powierzchnię b (rys. 15) zaczepu kurka za pośrednictwem rolki 1 (rys. 17). Oś spustu 11 (rys. 9) umożliwia obrót spustu wokół niej; jest to kołek walcowy.
Do czyszczenia i konserwacji pistoletu sygnałowego wz. 1978 nie rozkłada się. Pistolet ten rozkłada się tylko w warsztacie w razie konieczności wymiany uszkodzonych części lub przeprowadzenia innej naprawy. Częste rozkładanie tego wzoru pistoletu przyśpiesza zużywanie się otworów osi i kołków osadzonych na tzw. „wcisk”, Dlatego w odniesieniu do tego pistoletu nie ma podziału na rozkładanie częściowe i całkowite. Użytkownik pistoletu nie przeprowadza żadnego rozkładania. Natomiast warsztat powinien rozkładać go tylko w zakresie ograniczonym do potrzeb naprawy. Rozkładanie całkowite przeprowadza się zgodnie z instrukcją naprawczą. W celu załadowania pistoletu sygnałowego należy:
Ładować można tylko wtedy, gdy kurek jest zwolniony i znajduje się w przednim położeniu. Gdy kurek jest napięty, otwarcie i zamknięcie lufy jest niemożliwe.
Zazębienie kurka z zaczepem kurka następuje samoczynnie. Napięcie kurka wtedy, gdy lufa nie jest domknięta, jest niemożliwe. 2.3.2. Prowadzenie ognia W celu dania strzału należy:
Jeżeli zachodzi potrzeba zabezpieczenia załadowanego pistoletu sygnałowego, należy:
Uwaga. Zabezpieczanie pistoletu sygnałowego jest czynnością wymagającą zachowania ostrożności. Należy ją przetrenować bez naboju. Pistolet odbezpiecza się:
Pistolet rozładowywać w następujący sposób:
2.3.5. Postępowanie z niewypałem W przypadku niewypału należy odczekać 15 s, napiąć i zwolnić dwukrotnie językiem spustowym kurek. Jeżeli strzał nie nastąpił, należy pistolet rozładować w sposób podany wyżej (pkt 2.3.4.). 2.4. PRZYCZYNY WADLIWEGO DZIAŁANIA PISTOLETU
Prawidłowo użytkowany i konserwowany pistolet sygnałowy działa niezawodnie. Jednak wskutek długotrwałego użytkowania, zużywania się części, zabrudzenia mechanizmów, a także nieostrożnego obchodzenia się i niewłaściwej konserwacji mogą powstać niesprawności w mechanizmach pistoletu. W celu zapewnienia normalnego działania pistoletu należy:
1. Niewyrzucanie łuski (naboju):
2. Brak samoczynnego otwierania lufy:
3. Niemożność otwarcia lufy::
4. Nieodpalenie naboju:
2.5.1. Przegląd Pistolet sygnałowy należy utrzymywać w czystości, ostrożnie się z nim obchodzić i przeglądać w celu zapewnienia jego sprawności technicznej i przydatności do użytku bojowego. Przed każdymi zajęciami należy go oczyścić na sucho i przeglądnąć, sprawdzając kolejno:
Pistolet sygnałowy będący w użytku bieżącym należy czyścić i konserwować w następujących terminach:
Pistoletu sygnałowego wz. 1978 do czyszczenia i konserwacji użytkownik nie rozkłada. Pistolet można jednak w tym celu rozłożyć w warsztacie w szczególnie uzasadnionych przypadkach, określonych przez szefa służby uzbrojenia jednostki wojskowej. Natomiast pistolet sygnałowy wz. 1944 do czyszczenia i konserwacji należy rozłożyć częściowo. Podczas czyszczenia pistoletu należy się posługiwać drewnianymi pałeczkami wykonanymi we własnym zakresie. Np. do czyszczenia przewodu lufy potrzebna jest pałeczka o średnicy 22 — 24 mm lub kwadratowa o boku 15 — 17 mm i długości ok. 350 mm. W celu wyczyszczenia przewodu lufy należy nawinąć na pałeczkę czyściwo[1], nawilżyć je płynem do czyszczenia[2], włożyć do przewodu lufy od strony wlotowej i płynnie przesuwać wzdłuż całej lufy ok. 10 razy. Następnie zmienić czyściwo, nawilżyć je i powtórzyć czyszczenie kilkakrotnie, po czym sprawdzić czystą białą szmatką, czy nie pozostają na niej ślady osadu prochowego lub rdzy. Po upewnieniu się, że przewód lufy jest czysty, pokryć go równomierną, cienką warstwą płynu do konserwacji[3]. Pozostałe dostępne części metalowe należy również starannie oczyścić i zakonserwować cienką warstwą tego samego płynu. Jeżeli pistolet ma być przechowywany przez okres do 2 lat, to należy owinąć go papierem LIK i zamknąć w szczelnej skrzyni (typowej dla broni strzeleckiej). Po upływie roku przechowywania sprawdzić stan konserwacji i w razie potrzeby przekonserwować i owinąć świeżym papierem LIK.
Pistolet sygnałowy przechowuje się nie załadowany, ze zwolnionym kurkiem, zamkniętą lufą, wyjęty z futerału i umieszczony w sejfie lub szafie (skrzyni). Miejsce przechowywania i sposób zabezpieczenia określają oddzielnie przepisy dotyczące broni palnej. Sposób konserwacji zależy od czasu i warunków przechowywania. Podczas marszu i przejazdów środkami transportu samochodowego, kolejowego, morskiego i lotniczego pistolet przechowuje się w futerale. |
.png)
|
Na podstawie art. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631) nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego akty normatywne, ich projekty, urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole. Powyższa grafika należy do tej grupy, a zatem nie jest przedmiotem prawa autorskiego (należy więc do domeny publicznej). | 
|