Zmarli tylko mnie słyszą...

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jean Moréas
Tytuł	Z księgi Nicości
Pochodzenie	Dusza mówiąca
Wydawca	J. Mortkowicz
Data wyd.	1910
Druk	W. L. Anczyc i Sp.
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Wincenty Korab-Brzozowski
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[12]

Zmarli tylko mnie słyszą; dom mój głąb cmentarna;
Więc być wrogiem dla siebie, to mych losów dzieje...
Sława ma dla niewdzięcznych, dla kruków me ziarno
Chociaż nigdy nie zbieram, wciąż or[zę] i sieję.

Lecz się nie będę skarżył! Niech zły wiatr kłos ścina
Cóż wzgarda? cóż szyderstwa znacz[ą] i cóż męki?
Jeżli, przezemnie tknięta, lutnio Apollina,
Wydajesz coraz głębsze i przeczyste dźwięki!

Poświęcam ten wiersz Mo[...]
Stefanie, który wśród żywych umiałeś słuchać — W. Korab Brzozowski^[1]

1. Wiersz i dedykacja odręcznie napisane na karcie książki; zidentyfikowano wiersz jako utwór J. Moréas, tłum. W. Korab-Brzozowski.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Ioannis A. Papadiamontopoulos i tłumacza: Wincenty Korab-Brzozowski.