Ziołolecznictwo i migracje – wpływ relacji międzyetnicznych na zmiany w farmakopei Polonii z Argentyny
| <<< Dane tekstu >>> | ||
| Autor | ||
| Tytuł | Ziołolecznictwo i migracje — wpływ relacji międzyetnicznych na zmiany w farmakopei Polonii z Argentyny | |
| Pochodzenie | Etnobiologia Polska | |
| Redaktor | Łukasz Łuczaj | |
| Wydawca | AHA | |
| Data wyd. | 2012 | |
| Miejsce wyd. | Wojaszówka | |
| Źródło | Skany na Commons | |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
| |
| ||
| Indeks stron | ||
Polonia argentyńska, o której mowa, to osadnicy polscy i ich potomkowie zamieszkujący północ prowincji Misiones – obszar pogranicza z Brazylią i Paragwajem, odznaczający się ogromną bioróżnorodnością oraz skomplikowaną mozaiką etniczną. Polacy osiedlili się na tym terenie pod koniec lat 30. XX w., za sąsiadów mając Criollos – Metysów, głównie pochodzenia paragwajskiego. Etnomedycyna obydwu grup bazowała na ziołolecznictwie, lecz Polacy przywieźli ze sobą i rozpoznali na miejscy zaledwie kilkanaście roślin leczniczych, przy pomocy których nie mogli odtworzyć całego bogactwa praktyk fitoterapeutycznych znanych z Polski. Zamieszkali z dala od miejskich centrów ochrony zdrowia, zmuszeni do korzystania z leczniczych metod domowych i usług lokalnych specjalistów. Płaszczyzny kontaktu Polaków i Criollos ograniczały się do wspólnej pracy: na roli, w lesie oraz do szkoły i kościoła. Od lat 70. sytuacja zaczęła się zmieniać, Polacy zaczęli bowiem bardziej akceptować związki mieszane. Pomimo uprzedzeń rasowych i niechęci kulturowej, Polacy i ich potomkowie przejęli wiedzę o użytkowaniu dużej liczby roślin leczniczych od Criollos. Współcześnie farmakopea Polonii zawiera 129 taksonów botanicznych, z których 104 gatunki również występują w etnomedycynie Criollos. Jedynie 17 gatunków wskazuje na kontynuacje rodzimych praktyk ziołoleczniczych.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.