Celem projektu było opisanie współczesnego użytkowania roślin przez mieszkańców otoczenia Magurskiego Parku Narodowego oraz Puszczy Knyszyńskiej. Wyróżniłem cztery podstawowe kategorie użytkowania, dla których zebrałem najwięcej danych: 1. pożywienie (z roślin uprawianych i rosnących dziko), 2. rośliny obrzędowe (święcone podczas świąt kościelnych, wykorzystywane w innych sytuacjach obrzędowych), 3. rośliny lecznicze oraz 4. gospodarstwo domowe (np. rośliny stosowane do odstraszania szkodników upraw). Materiał badawczy stanowiło 270 wywiadów (137 z Puszczy Knyszyńskiej i 133 z Beskidu Niskiego), które dostarczyły 6486 „informacji“ (definiowanych jako użycie rośliny przez jednego informatora w jeden, określony sposób). Z analizy zebranego materiału wynika, że w Beskidzie Niskim używanych jest więcej taksonów roślin niż w Puszczy Knyszyńskiej. Obydwa tereny różnią się ich wyborem, a różnice te wynikają w mniejszym stopniu z powodów przyrodniczych niż społecznych. Wzorce stosowania roślin wskazują na kontynuację niektórych tradycyjnych zastosowań oraz przejmowanie nowych z kultury miejskiej.
Polonia argentyńska, o której mowa, to osadnicy polscy i ich potomkowie zamieszkujący północ prowincji Misiones – obszar pogranicza z Brazylią i Paragwajem, odznaczający się ogromną bioróżnorodnością oraz skomplikowaną mozaiką etniczną. Polacy osiedlili się na tym terenie pod koniec lat 30. XX w., za sąsiadów mając Criollos – Metysów, głównie pochodzenia paragwajskiego. Etnomedycyna obydwu grup bazowała na ziołolecznictwie, lecz Polacy przywieźli ze sobą i rozpoznali na miejscy zaledwie kilkanaście roślin leczniczych, przy pomocy których nie mogli odtworzyć całego bogactwa praktyk fitoterapeutycznych znanych z Polski. Zamieszkali z dala od miejskich centrów ochrony zdrowia, zmuszeni do korzystania z leczniczych metod domowych i usług lokalnych specjalistów. Płaszczyzny kontaktu Polaków i Criollos ograniczały się do wspólnej pracy: na roli, w lesie oraz do szkoły i kościoła. Od lat 70. sytuacja zaczęła się zmieniać, Polacy zaczęli bowiem bardziej akceptować związki mieszane. Pomimo uprzedzeń rasowych i niechęci kulturowej, Polacy i ich potomkowie przejęli wiedzę o użytkowaniu dużej liczby roślin leczniczych od Criollos. Współcześnie farmakopea Polonii zawiera 129 taksonów botanicznych, z których 104 gatunki również występują w etnomedycynie Criollos Jedynie 17 gatunków wskazuje na kontynuacje rodzimych praktyk ziołoleczniczych.
