Witam Cię, o Panie, nowonarodzony

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Witam Cię, o Panie, nowonarodzony
Pochodzenie Kantyczki. Kolędy i pastorałki w czasie Świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych
Redaktor Karol Miarka
Wydawca Karol Miarka
Data wyd. 1904
Miejsce wyd. Mikołów — Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały dział I
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
KOLĘDA  184.

Witam Cię, o Panie, nowonarodzony, * Na sianku we żłobie, w stajni położony, * Stwórco, Panie Wszechmogący, * Na mrozie srogim będący * Dla człowieka.

Któregoś przed wieki zbytnie umiłował, * I dla niegoś na świat zstąpić nie żałował: * Aby przez Cię był zbawiony, * Śliczny Jezu narodzony! * Grzeszny człowiek.

Ach! Miłości Wieczna, cóż to jest takiego, * Że chcesz darmo zbawić człowieka grzesznego? * Który Cię do Swej własności * Nie chciał przyjąć z szczerej złości, * Pana swego.

Większą względem Ciebie miłość pokazali * Osieł niemy z wołem, kiedy Cię zgrzewali; * Upadając na kolana, * Uczcili Cię hołdem Pana, * Stwórcę swego.

O jak są mądrzejsze bydlęta w tej mierze! * Kiedy pokłon winny oddawały szczerze * Panu swemu nowotnemu, * Z nieba na świat zesłanemu * Dla nas grzesznych.

Skoro się pasterze o tem dowiedzieli: * Iże tam nad szopą śpiewali Anieli, * Biegną czemprędzej z darami, * Znając się być podnóżkami * Twymi, Panie.

Najprzód Wojtal stary składa Mu barana; * Dla osiełka z wołem także wiązkę siana, * Ażeby się posilali, * Ciebie parą zagrzewali, * Byś nie uziąbł.

Po nim Kuba drżący daje Mu ofiarę: * Jabłuszek kobiałkę i orzechów parę * Dla Ciebie, Jezuniu mały, * By mu wilki nie szarpały * Owieczek jego.

Na ostatek idzie Kasper z swą kobielą; * Jemu się oświadcza z podarunki wielą; * Grzegorz krupy i też płótna, * Bo widzi, że Matka smutna * Twoja stoi.

Więc Tobie Jezuniu dla Twojej cierpoty * Przeznacza skwapliwie, żeś Ty z Swej ochoty * Zstąpił na ten świat dlatego, * Abyś grzesznika każdego * Zbawił na świecie.

Więc Matko Najświętsza, przyczyń się za nami! * My odtąd będziemy Twoimi sługami. * Przyrzekamy to ostatecznie, * Że Ci służyć będziem wiecznie, * Panno Wsławiona.

Tylko nam przejednaj Synaczka Twojego, * Aby nam odpuścił z miłosierdzia Swego * Wszystkie nasze nieprawości, * A dał z Sobą żyć w wieczności * Na wieki wieków.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Karol Miarka (syn).