Przejdź do zawartości

Trąbią, trąbią, w bębny biją

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Tytuł Trąbią, trąbią, w bębny biją
Podtytuł 47. z p. Rybnickiego.
Rozdział Pieśni wojackie
Pochodzenie Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor Juliusz Roger
Wydawca A. Hepner
Data wyd. 1880
Miejsce wyd. Wrocław
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

47.[1]
z p. Rybnickiego.
 
\relative d {
\set Staff.midiInstrument = "flute" 
\key d \major
\time 3/4
\autoBeamOff
\tempo \markup { \italic \fontsize #-2 Tempo_di_Polacca. } 
b'8 d d d d fis | e4 d r4 |
\time 2/4 d8 fis fis fis | fis a a fis | g e e e | e fis g e | 
\time 3/4 fis e d d d fis | e4 d r4
\bar "|." 
}
\addlyrics {
Trą -- bią, trą -- bią w_bę -- bny bi -- ją, trą -- bią, trą -- bią w_bę -- bny bi -- ją, wo -- ja -- czko -- wie ma -- sze -- ru -- ją, wo -- ja -- czko -- wie ma -- sze -- ru -- ją.
}


Trąbią, trąbią, w bębny biją,
Wojaczkowie maszerują.

Teżci by jam maszerował,
Gdyby mi kto koni siodłał.

Starsza siostra usłyszała,
Koniczka mu osiodłała.

A ta druga szablę dała,
A ta trzecia zapłakała.

Nie opłaczcie, siostry, brata,
Przyjadę ja za trzy lata. —

Już trzy lata pomijają, —
Siostry brata wyglądają.

A on leży w szczérém polu,
A głowiczka na kamieniu.

A koniczek stoi u niego,
Grzebie nóżką, żałuje go.

Wstawaj, panie, wstawaj, nie leż!
Dawałeś mi siano, owies.

Teraz nie dasz ani sieczki, —
Stoję w krwi już pod kosteczki!

Teraz nie dasz ani siana, —
Stoję w krwi już pod kolana!

Teraz nie dasz ani słomy, —
Roznoszą nas krucy, wrony.




  1. Ułamki pieśni téj u: Paulego P. l. P. w Gal. str. 68, i Kolberga P. l. P. I. 224, 22a.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.