Pytacie czym szczęśliwy? — O bardzo szczęśliwy!
Szczęśliwy, jak królewskie jednorodne dziecię...
Szczęśliwy! może nawet najszczęśliwszy w świecie,
Pomimo iż posiadłem tak wcześnie włos siwy.
Chociaż mi życie całe oplotły pokrzywy,
Chociaż zazwyczaj pustki miewam w swej kalecie,
Choć bardzo często bywam na ścisłej dyecie,
Nie narzekam na los mój, bom nie świętobliwy.
Co pragnąc już za życia być na poły w niebie,
Za lada potknięciem się lub niepowodzeniem,
Przeklina wszystkich wokół, przeklina sam siebie,
W końcu pada złamany pod lada brzemieniem.
Nie zazna nigdy szczęścia, kto pragnie zbyt wiele[1]
Szczęście od nas zależy i w nas gniazdo ściele.
Błąd w druku; brak znaku przestankowego.
