Gdy sieć filji prowincjonalnych była już znaczna, utworzono dla użytku ich
złożoną z kompleksów o kilkunastu dziełach. Kompleksy te, dobrane odpowiednio, wysyłano kolejno do towarzystw. Bibljoteka wędrowna przeszła razem z filjami na Zjednoczenie Młodzieży Kupieckiej, które w dalszym ciągu o nią się starało.
Opieka nad dostarczeniem odpowiedniego słowa pisanego, ciągle żywa w Towarzystwie naszem, przyniosła członkom w rezultacie wiele wiadomości o rzeczach polskich, utrzymywała ducha narodowego, podtrzymywała i kształtowała język, tak bardzo narażony na zepsucie i zachwaszczenie w morzu germanizacyjnem.
Zaprowadzone już w ostatnim okresie jako instytucja zimowa regularne kursy naukowe w wiadomościach handlowych i językowych cieszyły się dobrem zainteresowaniem. W roku 1904 urządzono kursa książkowości i korespondencji handlowej (Thiel) oraz wykłady z dziedziny ekonomji politycznej (Dr. Hącia). W r. 1906 powtórzono dawniejsze kursy — przy słabszym wszakże udziale członków. Natomiast w roku następnym kursa cieszyły się powodzeniem wielkim.
Od roku 1908 prowadzono już obok innych kurs gramatyki i pisowni polskiej (Królikowski),
