Piast nie był zamożny, ale był rządny, gospodarny i pracowity, więc w zagrodzie jego nigdy niedostatku nie było.
Opodal od skromnej chaty Piastowej stały liczne ule pszczelne, miodu więc, tego ulubionego napoju praojców naszych, było u Piasta poddostatkiem.
Piast miał żonę Rzepichę, równie jak on gospodarną, uczciwą i pracowitą, i małego syna.
W rodzinie Piasta panował zawsze spokój i zgoda.
Gdy syn Piasta i Rzepichy podrósł[1] skończył lat siedem, wtedy rodzice, obyczajem przodków, postanowili wyprawić mu „postrzyżyny“‘
Postrzyżyny była to jedna z ważniejszych uroczystości rodzinnych za pogańskich czasów Polski.
U praojców naszych było we zwyczaju, że wychowaniem synów do lat siedmiu zajmowała się wyłącznie matka — ojciec nic się wtedy o nich nie troszczył.
Gdy syn kończył lat siedem, wtedy przechodził pod opiekę ojca.
- ↑
Błąd w druku; brakuje przecinka po słowie podrósł lub - co wydaje się bardziej prawdopodobne - spójnika i.
