tego apostołami Słowian nazwani zostali, byli św. Cyryl i Metody — może więc ci święci nawiedzili chatę praojca królów naszych.
Gościnność Piasta, dostatek, jaki widać było w domu jego, gospodarność i ład zjednały mu wszystkich, tak licznie w domu jego zebranych gości.
Co więcej, więść o Piaście rozeszła się po całej ówczesnej Polsce, tak, że gdy wkrótce umarł książę Popiel, Polacy na wiecu zebrani, jednomyślnie okrzyknęli księciem swoim rolnika i kołodzieja Piasta.
Piast, jako że był człowiekiem skromnym, nie chciał z początku przyjąć wielkiej godności, wymawiał się, że nie potrafi rządzić całym narodem, w końcu jednak, na usilne prośby współrodaków swoich uległ.
Znakomity poeta polski Niemcewicz tak opisuje uroczystość postrzyżyn w domu Piasta, jak również zgodne obwołanie go przez naród cały księciem polskim.
„Dzień nadszedł świetny dla skromnej drużyny,
Gdzie, jak pogańskie prawo nakazało,
