Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/36

 — A co jest za miasteczkiem?
 — Przedewszystkiem rzeka. Niedaleko jest także las. Któregoś dnia, gdy nie będzie szkoły, zwiedzimy razem całą okolicę. Tu nawet jest bardzo ładnie wokoło.
 — Dobrze, zwiedzimy — zgodziła się Asia.
 — To chodźmy do Zuzi.
 Zuzia czekała na Asię z podwieczorkiem. Pokazała jej natychmiast wszystkie swoje książki i zabawki. Wolałaby wprawdzie, aby Asia przyszła sama, zamierzała bowiem zaprzyjaźnić się na dobre z nową dziewczynką z Warszawy, skoro jednak Tomek przyszedł także, zgodziła się na tę zmianę.
 — O, widzę, że Tomek cię nie odstępuje — zauważyła z przekąsem.
 — Przygotowaliśmy razem lekcje.
 — Umiecie już? Ja jeszcze nie umiem wszystkiego.
 — To może ci przeszkadzamy?
 — Nie, zdążę jeszcze. Tymczasem proszę was do stołu.
 Przy stole panował nastrój dosyć poważny, spowodowany obecnością matki Zuzi. Asia odpowiadała na liczne pytania.
 — Nie powiedziałaś najważniejszej rzeczy, —