Strona:Zofia Dromlewiczowa - Rycerze przestworzy.djvu/14

kach. Będę pisał wiersze o władzy na błękitami — zakończył nieco deklamatorskim tonem.
 — Mówisz jak z nut — uśmiechnął się trochę drwiąco Stefek, lecz widziałem, że to co mówił Olek, spodobało mu się niezmiernie.
 Teraz Olek skierował atak właśnie w stronę Stefka.
 — To ty właśnie nie masz nic wspólnego z lotnictwem.
 — Dlaczego?
 — Przecież chcesz zostać słynnym fotografem. Będziesz więc miał do czynienia z laboratorjum, kliszami, wywoływaniem, odbitkami t. p.
 — No to właśnie świetnie się składa — zawołał Stefek — mogę się niezmiernie przydać lotnictwu.
 — W jaki sposób?
 — Poprostu mogę robić fotografje, lecąc samolotem obserwacyjnym. Będą to fotografie terenów. Widzicie więc, że lotnicwo musi mnie interesować. Ale Marek — zwrócił się w moją stronę — nie będzie miał nic wspólnego z lotnictwem.
 — Co ty wygadujesz? — krzyknąłem oburzony.
 — No, pewnie, chcesz przecież zostać inżynierem, będziesz więc budował mosty.
 — A właśnie, że będę budował samoloty — zawo-