798 Cały świat wzywa twojego ratunku, Przybądź na pomoc w ostatnim frasunku; Między niewiernym urodzonaś ludem. Niebaś jest cudem. Dyoskor ojciec na chrześcian srogi, Fałszyweć kazał adorować bogi; Nie chciałaś, w Świętćj zatopiona Trójcy, Słuchać zabójcy. My mamy światłość, wiarę i kapłanów, Grzesząc jesteśmy gorsi od poganów; Oddal miecz Boski, daj żal, Panno święta, Z rąk ojca ścięta. Wtrąconćj w ciężką trójokienną wieżą, Bóg ci pokarmem, Bóg ci był odzieżą; Nie odjęła ci niewierna pokusa Z myśli Chrystusa. Rozmyśl, grzeszniku, jeźli bez racyi Mleko po ścięciu ze krwią płynie z szyi; Różowa czystość, rajska Relikwia, Z różą lilia. Przez twą, Patronko, wiarę Chrystusową, Którąś uciętą potwierdziła głową, Schyl serca nasze, niech się poprawiemy, Punktu nie wiemy. Możeż byc większa, jak przy śmierci trwoga? Najpewniejsza jest z twych zasług załoga Przed strasznym Sędzią, bo któż nie w obawie Przy tćj przeprawie? Tu słabość, strach, ból, tu się i wzrok mroczy, Tu piekło grzechy wystawia przed oczy; Dokąd się, dokąd, strapiony człowiecze, Złość twa uciecze? Barbaro święta! padamy przed tobą, Masz Boga pod krwi i ciała osobą; Daj nam w tę podróż święte posilenie, Pewne zbawienie. Tyś szczodrobliwą podskarbinią nieba, Hojnie udzielasz Boskiego nam chleba; Bądź karmicielką w ostatnim terminie, Żaden nie zginie. Świętego Kostki osłabione siły Chlebem Anielskim przez cię się wzmocniły; Przybądź z posiłkiem w punkt śmiertelnćj mdłości, Dodnj czerstwości.
