Strona:Zarys dziejów miasta Tczewa.djvu/78

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

dującymi — dirigierender Buergerm. — consul dirigens. Oprócz spraw administr. załatwiali spory wśród cechów oraz sprawy policyjne. Magistrat z swego grona wybierał sędziego a Rada Miejska 6 ławników. Sąd ten rozpatrywał sprawy sporne cywilne, karne, hipoteczne. Drugą instancją był starosta, ostatnią sądy asesorjalne. Atoli od Magistratu apelacja mogła iść wprost do sądów asesorjalnych.

∗                    ∗

Mówiąc o tych, którzy reprezentowali miasto, nie od rzeczy będzie wspomnieć o herbie i pieczątkach miejskich, odgrywających w wiekach minionych większą niż dzisiaj rolę. Herbem miasta Tczewa stał się gryf Sambora młodszego, założyciela miasta, wspięty skrzydlaty lew, mający zamiast przednich łap i łba orle szpony i orli dziób. Album Siebemachera podaje jako herb miasta dwa różne gryfy, jednego z r. 1307, wzorowanego na gryfie Sambora, bez podania, skąd go wziął oraz drugiego, pochodzącego, sądząc z rysunku, z czasów nowszych z wieku 19. Magistrat ustalając przed kilkunastu laty wzór gryfa miejskiego, obrał drugiego jako urzędowego gryfa, a posługiwał się nim na pieczątkach do r. 1926. Widnieje do dnia dzisiejszego na gmachu Domu Miejskiego.
1. Szereg znanych nam pieczęci rozpoczyna pieczęć, znajdująca się na dokumencie z r. 1410 w archiwum miasta Torunia. Pieczęć nieco uszkodzona przedstawia w środku gryfa, dookoła napis majuskułami gotyckiemi: SECRETUM CIVITATIS DIRSOW.