Strona:Zacharyasiewicz - Teorya pana Filipa.djvu/178

— patrzyła z po za firanek na przeciwległą kamienicę — ale znany jej dobrze pokój był przez cały czas pusty!
 Gdzież był ojciec? Może tylko z matką rozmawiał i z jej rozmowy poznał, że Michał... że pan Michał może już z inną zaręczony!...
 Prawdziwy chaos przeczuć i przewidzeń niedobrych panował w sercu Anieli, gdy się matka do niej zbliżyła.
 W nielepszem była położeniu pani Filipowa. Nawa macierzyńskich jej marzeń była już przy brzegu, gdy nagle pojawiło się jakieś tajemnicze do tych niebezpieczeństwo. Mąż wrócił z misyi dyplomatycznej gniewny i opryskliwy, jakim nigdy nie był i trudno się nawet czegoś od niego dowiedzieć.
 Spojrzała na córkę z westchnieniem.
 — Czy ty nie wiesz co się stało? — zapytała.
 Aniela ruszyła ramionami.
 — Nic nie wiem — odpowiedziała smutno.
 — Czy idąc tam, mówił co z tobą ojciec?
 — Mówił.
 — Co mówił?
 — Mówił... mówił... że chętnie zgodzi się na to, abym nie była nieszczęśliwą!
 — Dla czegóż masz być nieszczęśliwą? Nieszczęście chodzi tylko przy biedzie. Gdy człowiek musi harować, gdy potrzebuje każdy grosz dobrze obejrzyć zanim go wyda, gdy tego i owego trzeba