Strona:Zacharyasiewicz - Nowele i opowiadania.djvu/55

skasz, Towarzystwo wzniesie tam panu krzyż wspaniały z napisem: „Członek Towarzystwa Tatrzańskiego!” Turyści z całego świata będą zwiedzali grób pański i zazdrościć będą nieboszczykowi tak wspaniałego widoku! A kozice i świstaki z pochyloną głową, będą obgryzały z mogiły chudą trawę...
 Roześmiał się pan Juljan na całe gardło.
 — Obraz zaiste zachwycający! — zawołał — ależ to w żaden sposób być nie może!
 — A jeżeli pan Korczak panu zaproponuje?...
 — Nigdy nie przyjmę!...
 — Co pan mówisz!
 — Toby mię ośmieszyło!
 — Za wspólną zgodą!
 — Nigdy!
 W téj chwili zapukał ktoś do drzwi. Pan Juljan otworzył i obaczył za drzwiami służącą, która mu prędko jakiś zwitek papieru do ręki wcisnęła.
 Otworzył papier i czytał:
 „Za pozwoleniem mamy piszę do pana słów kilka. Niech się pan nie waży życia swego narażać na niebezpieczeństwo, o którém się dowiedziałam. Niech pan to dla mnie zrobi, a za to... będę panu wdzięczna do śmierci.  Euzebia.”
 Na dole był dopisek:
 „P. S. Po przeczytaniu przez mamę powyższych słów, dodaję jeszcze kilka od siebie. Zkąd pan to wiesz, że ja zmieniłam się dla pana, o co posądzałeś mnie pan na łódce? Ja się nie zmieniłam i nigdy się nie zmienię. Niewdzięczny pan jesteś, że mnie o coś podobnego posą-