Strona:Z Ziemi na Księżyc w 97 godzin 20 minut.djvu/37

 Dyrektor obserwatorjum w Cambridge
 do prezesa „Gyn Klubu“ w Baltimore
  Cambridge, 7 października.
 „Po otrzymaniu listu Szanownego Pana do obserwatorjum w Cambridge, zebrałem niezwłocznie Kolegium uczonych, które przesyła Szanownemu Panu następujące wyjaśnienia w poruszanych przez Pana sprawach:
 Pytanie pierwsze: Czy pocisk armatni może dosięgnąć księżyca?
 — Tak. Pocisk armatni może dosięgnąć księżyca, o ile uda się nadać mu szybkość początkową 12 tysięcy jardów na sekundę. Dokładne obliczenie stwierdza, że szybkość ta jest wystarczająca. W miarę oddalania się od ziemi, zmniejsza się działanie wagi pocisku, a mianowicie przy trzykrotnem większem oddaleniu, waga pocisku zmniejszy się dziesięciokrotnie, aż ostatecznie zostanie sprowadzona do zera w chwili, gdy przyciąganie księżyca zrównoważy przyciąganie ziemi. W tym momencie pocisk nie będzie już posiadał żadnej wagi i z chwilą gdy przebędzie ten punkt, zacznie spadać na księżyc pod działaniem jego siły atrakcyjnej. Teoretycznie możliwość podobnego doświadczenia jest więc bezwzględnie stwierdzona, a rezultat eksperymentu zależny jest całkowicie od siły pocisku.