Ta strona została uwierzytelniona.
8)[1]
I.
Zabrzmiały lubym dźwiękiem harmonijne lutnie,
W tonach ich czucia nasze i słuch zda się gubić.
Słodka! czemuż tę słodycz tak przyjmujesz smutnie?
Słodyczom nie wojować, lecz wzajem się lubić.
Te dźwięki melodyjne płynące z roskoszą,
Nie miękcząc twego serca, obraziły uszy,
One ciebie nie łają, lecz uprzejmie proszą,
Abyś zlała z mojemi, uczucia twéj duszy.
Słuchaj pilnie, jak zgodnie i przyjemnie spiéwa,
I dotknięta i drżąca wspólném brzmieniem stróna,
Słuchaj, oto w tym głosie najczulsza jest żona,
W tym jest mąż kochający, w tym jest córka tkliwa,
A strón wszystkich melodja urocznie złączona,
Powtarza tobie „sama nie będziesz szczęśliwa.“
- ↑ Porządek Sonet Szekspirowskich.
