Strona:Wybór poezyj pomniejszych Wiktora Hugo.djvu/103

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
arfa.

Dziel z bliźnim twój kawał chleba,
W smutku, łzy pomnij ociérać,
Czuwaj, wznoś modły do nieba,
Myśl, żyjąc, że masz umiérać.
Grzésznik ginąc, duma sobie,
Że jak w życiu tak i w grobie,
Znajdzie nicość. Wtém go zwoła
Budząca trąba anioła,
Wtedy pozna, że jest duszą,
Zadrży przed wieczną katuszą!

Słuchał pilnie poeta tych głosów z nad ziemi.
Które do odmiennego wabiły go celu,
I późniéj śmiał niekiedy wyrazy wątłémi,
Echom Parnasu nucić hymn Karmelu.