Strona:Wszystko dla harcerstwa.pdf/1

WSZYSTKO DLA HARCERSTWA.

 Harcerstwo jest bezcennym skarbem Narodu Polskiego.
Obowiązkiem naszym jest go dla Polski zachować i oddać przyszłym pokoleniom jeszcze piękniejszym i bardziej cennym niż obecnie.
 Harcerstwo jest skarbem naszym. Większość z nas wzrosła w nim od dziecka. Od dziecka ukochaniem naszem stało się harcerskie Przyrzeczenie i Prawo, życie harcerskie, harcerskie drużyny. Głęboko wrosły nam w serca tradycje przekazane przez naszych wodzów i braci harcerzy, tych których już niema i tych, którzy żyją, kierują i pracują z nami.
 W ostatnich miesiącach nad wyraz silnie zaznaczyły się w Harcerstwie odśrodkowe dążenia i prądy, które grożą rozbiciem jedności Związku.
 Zewrzyjmy szeregi. Harcerstwo jest piękne, zdrowe i mocne Będzie służyć, jak służyło Polsce karnie, wiernie i owocnie.
 1) Pierwszem zadaniem naszem w chwili obecnej jest zachowanie w nienaruszonym stanie ideologji harcerskiej.
Harcerzem jest ten, kto sumiennie wypełnia Przyrzeczenie i Prawo. Ten, kto dąży do ich wypaczenia, łamie je świadomie, harcerzem nie jest.
 2) Harcerstwo obejmuje całokształt wychowania człowieka. Troszczy się nie tylko o jego cel doczesny, lecz również o cel wieczny. Służbę Bogu, pełnioną przez Harcerstwo należy rozumieć jako służbę w obrębie odpowiedniego wyznania chrześcijańskiego. Harcerz tę służbę będzie pełnił wiernie i konsekwentnie. Stąd kwestia wyznania wchodzi w kompetencje Harcerstwa.
 Drużyny harcerskie, składające się z katolików, są to drużyny katolickie. Stojąc na gruncie zupełnej tolerancji w stosunku do wszystkich harcerzy innych wyznań w obrębie drużyn harcerskich mieszanych i wyznaniowo obcych, Harcerstwo, ze względu na bezsprzecznie katolicki charakter olbrzymiej większości drużyn polskich od wielu lat współpracuje z Kościołem Katolickim nad wychowaniem harcerzy. Pracę tę nadal będzie prowadzić i rozwijać.
 3) Harcerstwo służyło, służy i będzie służyć Państwu Polskiemu jako całości w myśl swych zasad i tradycji. Cele Harcerstwa rzadko są zbieżne z celami praktycznemi bieżącej polityki. Było ono, jest i będzie niezależne od wpływów i kierownictwa partyj i kierunków politycznych w Polsce. Harcerz dorosły może brać udział w życiu politycznem Polski. Przynależność do partji, głoszących zasady z prawem harcerskiem niezgodne jest niedopuszczalna.
 Harcerstwo jest instytucją społeczną, zbudowaną i utrzymywaną bohaterskim nieraz wysiłkiem bezinteresownych pracowników.
 Dążność do daleko idącej ingerencji w życie wewnętrzne Harcerstwa, czynników administracyjnych, jest niewskazane, ponieważ zmienia charakter Harcerstwa i osłabia poczucie odpowiedzialności u harcmistrzów.
 Harcerstwo przygotowuje obywatela żołnierza. Współpracuje owocnie i czynnie z władzami wojskowemi, na podstawie istniejącego porozumienia.
 4) Harcerstwo jest metodą wychowawczą dla młodzieży i ideologją w życiu ludzi dorosłych. Harcerz-chłopiec przygotowuje się do wypełnienia Prawa i Przyrzeczenia. Tylko harcerz dorosły może je w pełni zrealizować. Istnieją już zastępy dorosłych harcerzy, celem naszym jest je pomnożyć. Ideologja polskich starszych harcerzy została zawarta w książce „My nowe pokolenie” „O harcerskiej służbie Polsce—Gertycha.”
 5) Harcerstwo jest organizacją młodzieży polskiej, chrześcijanin może zostać harcerzem. Organizacje obconarodowe w obrębie państwa polskiego znajdują się pod protektoratem Zwiąku Harc. Polsk. o ile w zasadach i praktyce wychowują lojalnych obywateli państwa polskiego. Organizacje te winny utrzymywać kontakt z Biurem Międz. za pośred. Z. H. P. które je reprezentuje wobec tego biura. Warunkiem rejestracji tych org. w Polsce przez władze państwowe winna być opinja Z. H. P.
 6) Struktura organizacyjna Z. H. P. winna być zmieniona. Musi ona umożliwić wprowadzenie w życie tych zamierzeń i ulepszeń, które są projektowane od wielu lat, zgodnie z opinją „Harcmistrza“ r. 1926 i w późniejszych artykułach i publikacjach. Zjazdy, wybory, wytwarzają ciągłą atmosferę walk i przesileń. Organizację tę trzeba dostosować do celów spokojnej, celowej pracy wychowawczej w drużynach i zrzeszeniach. W tym celu: wprowadzić zasadę odpowiedzialności jednostkowej. Kompetencje Zjazdów Walnych przekazać Radzie Naczelnej Harcerzy i Radzie Naczelnej Harcerek. Kompetencje Naczelnictwa przekazać w zakresie odpowiednich dziedzin Harcerzowi Naczelnemu i Naczelnej Harcerce, wybieranych na 4 lata przez Radę Naczelną. Kwestje wspólne całego Z. H. P. przekazać Naczelnictwu, jako organowi porozumiewawczemu i pośredniczącemu między harcerzami i harcerkami pod przewodnictwem prezesa. W skład Rady Naczelnej winni wchodzić: Harcerz(ka) Naczelny(a), Nacz Główn. Kwatery i jej członkowie, wszyscy Komendanci Chorągwi, po jednym harcmistrzu z chorągwi, wybranym przez Radę honorową starszyzny i prezesi Zarządów Oddziałów. Sprawy Statutowe winien rozstrzygać Zjazd Harcmistrzów, zwoływany co trzy lata stale, albo doraźnie przez Naczelnego Harcerza. Odpowiednie zmiany należy przeprowadzić w Komendach Chorągwi i oddziałach.