Już z grzechów Twoich ziemia Twa obmyta,
I będzie w końcu, co w początku było. 4
Tak... widzę... widzę, z nadziemską rozkoszą,
Przed duszą moją księgę przyszłych losów, —
Tysiące ramion, tysiąc wielkich głosów,
Jako się wiążą i w dziejach unoszą! 8
O! wszystkim Ludom pójdziesz polsko przodem!
Bo wielkie czucie łono Twe rozgrzeje,
A Twa się cnota po świecie rozleje,
Jak się krew Twoja po ziemi rozlała. 12
Wytrwaj, a staniesz potężna i cała!
Wytrwaj, a staniesz, staniesz Ludu dzielny,
Z młodzieńczą siłą, i w szacie weselnej,
W ziemicy ojców od morza do morza; 16
A duchem bożym jak słońce płonący,
Między Narody jak morze grający,
I płodny, płodny jako ziemia boża!
Wiecznym pomnikiem Twojej Polskiej chwały 20
Będą te Tatry, gdzie Twe Orly wzrosły;
A Polskie wody będą cześć Twą grały,
A Twą koroną Nieba sklep wyniosły!
Świat się urządzi Twojemi prawami, 24
Ty sam się zdziwisz nad władzą Twych cudów
Bo Twoi wieszcze będą Prorokami,
A Twoja Księga Ewanielją Ludów!
I krew się Twoja Sakramentem stanie 28
Ludom ginącym z niewoli i głodu!
I wzniosą one po ziemi błaganie:
Przez święte rany polskiego narodu wybaw nas, PANIE!
Amen.
ks. Lamennais’go z r. 1831. — Proroctwo z Pieśni Janusza oddziałało zczasem bardzo silnie na Zygmunta Krasińskiego.
