Strona:Wilhelm Feldman-My artyści.djvu/132

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

 CIOCIA: Prędzej, prędzej, za pół godziny goście zaczną się schodzić!
 POKOJÓWKA: A my bo dawno już byli gotowi, tylko że te miastowe…
 LOKAJ I.: Niby mają być do pomocy, a więcej z nimi mitręgi…
 CIOCIA: Bogiem a prawdą potrzebni oni, jak piąte koło u wozu… Ale jak młoda pani się chce postawić… (Do lokaja): Stoliki do kart w małym gabinecie przygotowane?
 LOKAJ II. (z przedpokoju): Proszę pani, szampan przynieśli!
 CIOCIA: Dobrze, zaraz zamrozimy (wychodzi).
 LOKAJ II. (do pokojówki): Słowo honoru, że dotąd nie wiem, bez co ten wielki bal dzisiaj!
 POKOJÓWKA: Nie wie pan Franciszek? Dziś w tyatrze pokazują sztukę, co ją młody pan napisał.
 LOKAJ II.: To niby… krzciny?
 LOKAJ I. (wróciwszy): A bodaj cię! Woleliby se inne krzciny…
 POKOJÓWKA: Hihihi… Pan Józef zawsze se coś takiego puści…
 LOKAJ I.: Ale u naszych państwa wiadomo. Wszystko jakoś inaczej, niż u inszych państwa. Zaczęli se ta wcześnie, bo wcześnie, jak panienka jeszcze panienkom była…
 POKOJÓWKA: Hihihi!!

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Wilhelm_Feldman-My_artyści.djvu/132&oldid=3557340”