Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Z przeszłości.
![](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ee/Abecadlnik_page0003a.jpg/40px-Abecadlnik_page0003a.jpg)
Każdy z nas prawie, śród swoich pamiątek,
Śród marzeń znikłych wraz z wiosną,
Ma w sercu jeden ukryty zakątek,
Ma jedną strónę żałosną...
A gdy co chwila, wszystkie inne trąca,
Czy to je targa czy pieści,
Ta jedna tylko, choć zawsze milcząca,
A ileż bólu nie mieści?...
I któż odgadnąć, domyśleć się zdoła,
Co tam w niej drzemie na wieki?...
Może z lat dawnych rozmowa wesoła,
I śmiechu oddźwięk daleki...
|