Na jaworze, turkaweczek Gniazdko spoczywało, A z pod gniazdka, mały listek Wyglądał nieśmiało... Nieraz patrzał, jak turkawki Latały wysoko, Tak, że je zaledwie dojrzeć Mogło ludzkie oko... Nieraz marzył w noc majową, Marzył liść ponury: »Gdybym ja też jak turkawki, »Mógł się wzbić pod chmury!
|}
