Strona:Walki w obronie granic 1-9 września.djvu/12

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


obowiązek. Postaramy się to przedstawić na podstawie dokumentów niemieckich.


»Naczelne dowództwo niemieckie złożyło dnia 3 listopada 1939 r. swemu ministerstwu spraw zagranicznych sprawozdanie z badań dotyczących stanu urządzeń wojskowych Westerplatte.
Polska załoga Westerplatte wynosiła 240 ludzi, zamiast 2 oficerów, 20 podoficerów i 66 szeregowców według postanowienia Ligi Narodów z dnia 9 grudnia 1925 r.
Z umocnień znajdowały się na Westerplatte: prócz starego niemieckiego stanowiska z roku 1911, 5 blokhauzów betonowych na ciężkie karabiny maszynowe, zbudowanych na podstawie dobrze przemyślanego systemu wzajemnego flankowania. Prócz tego nowe koszary były przygotowane do obrony ze wszystkich stron, a podziemia ich, jak również podziemia t. zw. domu podoficerskiego, obetonowane i przygotowane do obrony. Poza tym znaleziono jedną armatę 75 mm. i 2 armatki przeciwpancerne oraz szereg polowo umocnionych gniazd ciężkich karabinów maszynowych, palisad i wnęków strzeleckich«.

A więc załoga polska wynosiła zaledwie I kompanię piechoty, wzmocnioną I kompanią ciężkich karabinów maszynowych uzbrojoną w jedną armatę lekką i, jeśli policzymy ciężkie karabiny maszynowe w blokhauzach, w 15 ciężkich karabinów maszynowych. Jak widać ze sprawozdania niemieckiego nie posiadała zapasu amunicji, bo nie można uznać za zapas amunicji nawet na godzinę boju 10.000 ładunków na 15 ciężkich karabinów maszynowych,