Strona:Walery Przyborowski - Bitwa pod Raszynem.djvu/78

 Do Janka zbliżył się jakiś młody człowiek i spytał:
 — Czy to prawda, żeś ty ostrzegł księcia Józefa?
 — Tak, prawda.
 — Dlaczego to uczyniłeś?
 — Bom uważał to za swój obowiązek — każden Polak tak powinien postąpić.
 Von Szmulski, zniemczony Polak, zarumienił się nieco i rzekł:
 — Skąd wiedziałeś, że ma być zrobiona wycieczka dla schwytania księcia Poniatowskiego?
 — Wysłuchałem wszystkich rozkazów, jakie co do tego wydał jenerał.
 — Więc umiesz po niemiecku?
 — Umiem.
 Jak widzimy, Janek nie zapierał się wcale. Nie chciał plamić kłamstwem wielkości swego poświęcenia. Stał przed oficerami dumny, z okiem iskrzącem zapałem i odwagą. Gdy von Szmulski opowiedział wszystko, co Janek zeznał, rotmistrzowi, ten popatrzał na chłopca długo, a potem rzekł:
 — Wziąć go pod straż — musimy go odstawić do głównej kwatery.
 Zaraz kilku żołnierzy z dobytymi pałaszami otoczyło Janka i odprowadziło na bok. W kwadrans może potem rozległ się głos trąbki, wszyscy