Strona:Wacław Sieroszewski - Brzask.djvu/139

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

który namyślił się wreszcie i prosił ją, żeby wróciła. Spała słodko z niemowlęciem na kolanach i uśmiech łagodny rozświetlał jej brązową twarz z długimi cieniami rzęs na bladych wychudłych policzkach.




Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Wacław_Sieroszewski_-_Brzask.djvu/139&oldid=1653285”