Strona:Wacław Sieroszewski - 12 lat w kraju Jakutów.djvu/127

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
122
CECHY PLEMIENNE.

wszystkie rodzaje chorób, właściwych miastom i wsiom Europy, spotykają się tutaj. Lekarstw jakuci używają bardzo mało; i to tylko w pobliżu miast. Zwykle leczą ich szamani i znachorzy. Wbrew jednak ciężkim klimatycznym i ekonomicznym warunkom, niepodobna jakutów zaliczać do ludów wymierających; owszem przedstawiają oni materyał biologiczny zdrowy i hartowny, który z polepszeniem bytu zmienia się łatwo w lud rosły, silny, zdolny i pracowity. Żyją jakuci do późnej starości; 70 — 89 letni starcy nie należą do wyjątków, ale śmiertelność wśród ogółu jest ogromna.

Rys. 29. Odcisk stopy jakuckiej w glinie.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Wacław_Sieroszewski_-_12_lat_w_kraju_Jakutów.djvu/127&oldid=3055613”