Strona:Wacław Gąsiorowski - Pani Walewska 01.djvu/282

 Wybicki skrzywił się, lecz odrzekł, siląc się na grzeczność dla niemiłego mu członka „asysty“ książęcej.
 — Muszę znać najpierw pogłoskę, chociaż uprzedzam z góry, że niewiele mam wiadomości!
 — Ależ, panie pośle, idzie tu o cesarza! Powiadają, że jest zakochany!
 Wybicki zmarszczył się.
 — Wcale mnie nie dziwi taka nowina w ustach waćpana!
 Rautenstrauch poczerwieniał.
 Książę Józef pośpieszył ująć się za swym faworytem.
 — Jesteś porywczym, panie pośle! — rzekł spokojnie. — To o czem mówi Rautenstrauch ma wszelkie cechy prawdy! Dziś wróciłeś do Warszawy, nie możesz więc wiedzieć... Nawet Talleyrand nie robi z tego tajemnicy!...
 — Talleyrandowi ufać nie można! Znany jest ze swoich konceptów!
 — Jednak madame Walewska jest szczególnie wyróżnianą przez Duroca!
 — I ma bez wątpienia wpływy! — zauważył niespodziewanie Małachowski.
 — Być może, prawda, że coś słyszałem... lecz jeżeli by to miało mieć znaczenie trwałe...
 — Ach, panie pośle, za to ręczyć nie można! Nawet, biorąc asumpt z przeszłości, z góry trzeba być przekonanym, że owa sympatja minie szybko! — zauważył sarkastycznie książę.
 — Z tem wszystkiem Samson na Dalilę trafił i to pod Jabłonną. Spojrzyjcie panowie, proszę, ku lewej stronie! Duroc na krok jej nie odstępuje!... Liczą się z nią! Ma wpływ, ma wpływ, bezwątpienia!
 — Powiadają tylko, że nie odznacza się wcale wzięciem, ani sprytem!... Krótki to bardzo sukces!
 — Chociaż, mości książę, pod umiejętnym kierunkiem!...