Strona:W. M. Thackeray - Pierścień i róża.djvu/26

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

nikczemnego Padelli zostało w puch rozbite; jeszcze późniejszy, że armja królewska ściga niedobitków wojsk nieprzyjacielskich; a ostatni... no, w ostatnim ogłoszono urzędownie, że król Kalafiore został pobity na głowę i zginął z ręki Jego Królewskiej Mości Padelli I-go.
Ledwie nadeszła pierwsza wiadomość o tej porażce i przywłaszczeniu sobie przez Padellę korony, a już jedna część dworaków pognała naprzeciw wjeżdżającego w triumfie zwycięzcy, żeby oddać mu cześć i zapewnić o dozgonnej wierności, druga zaś czmychnęła gdzie pieprz rośnie, uprzątnąwszy wpierw z królewskiego pałacu wszystko, cokolwiek się zeń zabrać dało. W olbrzymich komnatach została tylko maleńka Różyczka, sama, samiuteńka, bez żywej duszy, któraby się o nią zatroszczyła. Dreptała drobnemi nożętami z jednej komnaty do drugiej i wołała żałośnie: „Hrabino! Księżno pani!” co w jej dziecinnem spieszczeniu brzmiało: — „Dlabino! Tsięzno pani! zalaz podać tulcę z tompotem! Moja Tlólewśta Mość cie papać! Dlabino! Tsięzno Pani!” I biegło biedactwo przez szeregi krużganków i komnat, aż wpadło do sali koronacyjnej. Ale nie było tu żywej duszy. Potem zajrzała do sali paziów, i tu nie było nikogo. Raczkując, zesunęła się ze schodów aż do przedsionka pałacowego, ale wszędzie było pusto i głucho. Więc podreptała dalej jeszcze, aż na podwórze i do ogrodu pałacowego, potem w park zdziczały, i dalej jeszcze, coraz dalej, aż w puszczę leśną, w której żyło dużo dzikich zwierząt.
Nie zobaczono jej już...
A gdy niedługo potem Padella uznany już przez wszystkich i koronowany król Krymtatarji zabił na polowaniu dwa młode, niewyrośnięte jeszcze dobrze lwy, znaleziono w ich paszczach resztki potargane-