Histerja jest jednym z najbardziej ważnych i charakterystycznych przejawów zwyrodnienia neuropatycznego — i dlatego też przyczyny powstawania histerji wieku dziecięcego zbiegają się ze szkodliwościami różnorodnej natury, które sprzyjają powstawaniu zwyrodnienia. Wpływ warunków socjalnych i rozwoju kultury, wpływ rasy i narodowości oraz rozmaitych postaci dziedziczenia — przejawia się tu w sposób analogiczny, jak i w mechanizmie powstawania innych reprezentantów rozległego terenu psychopatologji dziecięcej. A jeżeli t. zw. dziedziczność homologiczna występuje tu niejednokrotnie plastyczniej, aniżeli w innych typach nerwowych i psychopatologicznych, to przypisać to należy w znacznym stopniu wpływowi sugestji wzruszeniowej i naśladowczej, ułatwiającej występowanie u dzieci objawów, któremi dotknięci są ich rodzice. Wogóle, mówiąc o przyczynach histerji dziecięcej, odróżniamy dwie sprawy odrębne: t. zw. usposobienie do histerji, które może być skutkiem całego szeregu momentów zwyrodnieniowych i które najczęściej bywa wrodzone, oraz występowanie objawów histerycznych na podłożu tego usposobienia pod wpływem najróżnorodniejszych motywów natury z wewnątrz i z zewnątrz pochodnej — najczęściej o charakterze wzruszeniowym.
Strona:Władysław Sterling - Dziecko histeryczne.pdf/5
Ta strona została uwierzytelniona.
