Strona:Władysław Sterling - Dziecko histeryczne.pdf/15

są natury przemijającej i stanowią w zalążku prototyp owych ciekawych a rzadkich stanów rozdwojenia osobowości, które znane nam są w przebiegu histerji osobników dorosłych.
 Oddzielną kategorję stanowią zamroczenia, które albo pozostają w związku ze snem, albo przybierają postać, zbliżoną do snu fizjologicznego. Mam tu na myśli przedewszystkiem zaburzenia, które występują u niektórych dzieci histerycznych w okresie budzenia się ze snu. Już czasem u dzieci normalnych daje się stwierdzić nad ranem sen szczególnie głęboki, budzą się one z trudnością i przez pewien, krótki zresztą, okres czasu niedostatecznie jasno zdają sobie sprawę z otoczenia. U dziecka histerycznego zjawiska te mogą przedłużać się w czasie i zyskiwać na natężeniu. Występuje tu najaw zjawisko, które nosi nazwę opilstwa sennego; („Schlaftrunkenheit) trzeba często użyć bardzo silnych bodźców, ażeby wyprowadzić dziecko ze snu, ale i po przebudzeniu świadomość jego jest połowiczna, czynności swe spełnia tylko automatycznie, a pamięć całego okresu tego może być następczo zupełnie wymazana. U dotkniętej histerją 13-letniej dziewczynki, którą mam w obserwacji, taki okres opilstwa sennego trwać może do kilku godzin, otrząsa się ona ze swego zamroczenia dopiero podczas drugiej lub trzeciej godziny zajęć szkolnych, zupełnie nie pamiętając, co się z nią działo nad ranem.
 Niekiedy takie stany pomroczne kojarzyć się mogą z bardzo złożonemi zespołami ruchowemi — specjalnie wtedy, kiedy powstają one w nocy, podczas snu. Dziecko, nie budząc się, wstaje z łóżka, wędruje po pokoju, przenosi z miejsca na miejsce swoje rzeczy, plądruje w szafie, zapala światło, niekiedy odpowiada nawet na pytania, nie przestając jednak poruszać się nieustannie; budzi się dopiero przy silnych bodźcach np. głośnych dźwiękach lub potrząsaniu. Jeżeli je pozostawić samemu sobie, to po pewnym