Strona:Władysław Stanisław Reymont - Krosnowa i świat.djvu/324

księdza, wychodzącego z kościoła, i zakonnicę.
 — I żadna się nie boi starego kraju? — indagowała z ciekawością Merka.
 — I czego miałabym się bać? Na lepsze jadę. Kupimy sobie gospodarstwo, i nie będzie już tego strasznego harowania świątek i piątek.
 — Każdemu jeszcze się uśmiecha pożyć z parę lat po ludzku, na swojem.
 — W Ameryce tylko dobrze żydom i Ajryszom, a może i Niemcom.
 — Nie mówcie, Ameryka przytuliła nas wszystkich — stanął w obronie Frank.
 — Ale z każdego wysysa zdrowie i siły! Każdy pracuje za dwóch.
 — I tylko dorabia Ajryszów i żydów. Ochłapa mu rzuca, i kontent z tego.
 — Ja do Polski już nie powrócę, tutaj moi wszyscy pochowani, to i ja przy nich się położę, ale powiem, że młodzi powinni wrócić do starego kraju, tam nowe czasy nastały, i obrotnych, pracowitych ludzi brakuje! Nasz naród jest dobry, ale