rackie i muzykalne dla zasilenia swej kasy Towarzystwo przemysłowców polskich Praca.
Wychodźctwo tworzyło oprócz towarzystw, małe kluby polityczne, tak zwane Gminy. Gminy kuły programy, głosowały na komitety i t. d. W Paryżu prawie każdy kwartał posiadał swoją gminę: Gmina Obserwatoryum, gmina Odeon, gmina Batignolles, gmina la Villette i t. d. Na prowincyi istniały gminy w Nantes, w Strasburgu, w Bordeaux, w Pau, w Dijonie etc.; za granicami Francyi w Liege, w Brukselli, w Michalenach, w Kolmarze, w Mnichowie, w Bazylei, w Lucernie, w Westminsterze etc, Te gminy korespondowały między sobą i komitetami. Ogłaszały niekiedy odezwy lub protestacye; nie przeżyły wojny francuzkopruskiej.
Nie było roku, w którymby nie założono nowych związków czy dobroczynnych czy politycznych. W 1864 Towarzystwo Polaków pracujących w Paryżu, założone 12-go lipca, obiera sobie za prezesa J. Nepomucena Rajskiego. Celem towarzystwa: niesienie pomocy członkom w razie choroby, wyznaczenie funduszów na pogrzeb, wyszukiwanie zarobku, kształcenie się wzajemne. Towarzystwo dotąd istnieje.
Komisya zarządzająca menażerami dla nowo przybyłych braci wychodźców polskich wydała do 20-go lipca 1864 r. 6,425 franków 15 cent. Składali ją: Edmund Korabiewicz, ks. Karol Mikoszewski, Karol Borkowski, Wincenty Mazurkiewicz, Wincenty Grochowski i Wincenty Raczkowski.
Hr. Władysław Plater otworzył składkę w 1864 r. na założenie w Szwajcaryi Domu inwalidów polskich. Komisya złożona z Kurowskiego, Gniewosza, Habichta, Dra Ignacego Kamińskiego i Henryka Komara,
Strona:Władysław Mickiewicz - Emigracya Polska 1860—1890.djvu/142
Ta strona została przepisana.
