Przejdź do zawartości

Strona:Vātsyāyana - Upanishada (1933).djvu/25

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

„Daj mi rewanż!“
Przegra powtórnie, więc podwójnie smutną się zrobi.
Będzie kochanek roztargniony i drżący, tedy uchwyci jego wargi zębami, pociągnie zlekka i wybuchnie śmiechem.
Następnie tańczy, pląsa wokół niego, strzyże oczyma i pokrzykuje co jej na myśl wpadnie.
Taka jest sprzeczka przy grze w pocałunki.
Powyższe praktyki dobre są jedynie dla ludzi o żywych temperamentach.

Pocałunek górnowargowy.

On całuje jej dolną, a ona jego górną wargę.

Pierścień z korala.

Ona obejmuje ustami wargi w ciup wydłużone. Pocałunek ten jest możliwy tylko z gołowąsym młodzieńcem.

Walka języków.

Tytuł mówi za siebie.
Pocałunek bywa także czworaki zależnie od miejsca, na którem go się składa:

1. wymierzony,
2. odciśnięty,
3. ssący,
4. miękki.

Pieszczoty okolicznościowe są takie: