Strona:Vātsyāyana - Upanishada (1933).djvu/23

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.



O pocałunku.

Pocałunek i uścisk nie znają ścisłych ograniczeń w czasie. Te kwestje zawsze są aktualne.
Natomiast nawoływania, dźwięki i razy miłosne są nierozłącznemu akcesorjami zespoleń.
Namiętność nie zna terminów ni ordynku — uczy Vatsyayana.
Uzewnętrznia się znagła i spontanicznie. Najtwardszy nakaz nawet, nic nie wskóra.
Pierwiastek rozkoszy leży w pocałunku. W nim spoczywa początek współżycia dwojga płci. Jest on dla nich wstępnym motywem rozkoszy.
Całować można:

1. Włosy i skronie,
2. Kark i policzki,
3. Oczy i wargi.

Mieszkańcy Latha całują ponadto i inne części korpusu.
Wyborem miejsca kieruje tradycja i lokalny obyczaj, a nadewszystko miłosna tkliwość i uniesienie.
Trzy będą pocałunki aktualne dla dziewic:

1. wstrzemięźliwy,