Do tego odnosi się poniższy werset: „Obcowanie płciowe z mężczyzną, uspakaja jurność kobiety i dreszcz stąd powstający jest jej rozkoszę“.
Babhravja i jego uczniowie uczą, że jajniki kobiece od początku do końca aktu ustawicznie wytryskują.
Gdyby kobieta nie posiadała nasienia, tedy nie mogłaby odczuwać skutków spółkowania.[1]
Przeciw temu mniemaniu, przytacza się, że na początku zabiegów miłosnych, zapał kobiety jest nader nikły, tak, że zaledwie z trudnością znosi natarczywe ataki kochanka; w dalszym przebiegu akcji jednak, namiętność jej urasta, aż do pogardy własnego ciała.
I ten zarzut jest bezpodstawny; Każdy silniejszy obrot korby kołowrotka, potęguje powoli jego pęd, aż osięgnie, ruch za ruchem zenit szybkości.
Podobnie zwolna urasta namiętność kobiety i przygasa zwolna w miarę upływu nasienia.
Werset: „Mężczyzna traci nasienie przy końcu aktu, podczas gdy kobieta przez cały czas odczuwa nieprzerwanie rozkosz“.
Kobieta więc odczywa rozkosz zarówno jak i mężczyzna.
Tak uczy Vatsyayana.
- ↑ Hindusi nieznali dokładnie przebiegu tej funkcji fizjologicznej u kobiety; ztąd błędna wzmianka o nasieniu kobiecem.
