Strona:Urke-Nachalnik - Gdyby nie kobiety.djvu/136

 — Jeden z was musi zostać w więzieniu do procesu. Inaczej być nie może.
 — Dobrze. Ja tu pozostanę — rzekł Stasiek Lipa. Córka moja nie powinna nic wiedzieć o wiezieniach, gdzie młodzi ludzie przechodzą najgorszą szkołę demoralizacji Chcę uratować moje dziecko.
 — A skąd pan wie, że więzienie tak demoralizuje? — spojrzał sędzia śledczy podejrzliwie na Staśka Lipę.
 — Czytałem o tym Nie chcę, by córka moja przebywała w atmosferze zbrodniarzy. Wśród prostytutek i złodziejek dusza jej przedwcześnie zwiędnie.
 — A jednak ona pokochała zbrodniarza.
 — Nie wiedziała kim jest. A potem było już za późno...
 — Pan to mówi poważnie, bym zwolnił córkę a pana tu zatrzymał w wiezieniu? Wszak pan jest niezdrów! Panu raczej prędzej przydałaby się wolność pod względem zdrowotnym.
 — Obu nam przydałaby się wolność, ale skoro inaczej być nie może...
 — Tak to już być musi: albo pan, albo córka.
 — W takim razie, niech pan sędzia wypuści na wolność córkę. Naraz sędzia śledczy wybuchnął śmiechem, od którego Stasiek Lipa wzdrygnął się cały.
 — U mnie oboje długo posiedzicie... Oboje.. Nie tak prędko ujrzycie światło dzienne!... Przechytrzyłeś sprawę...
 I zanim Stasiek Lipa zdołał zorientować się w sytuacji, sędzia śledczy polecił go wyprowadzić z gabinetu.
 Następnie badany był Klawy Janek.
 — Siadajcie — rzekł sędzia śledczy, nie spoglądając wcale na aresztanta.
 Dziękuję. Będę miał dość czasu na siedzenie — odrzekł cynicznie Klawy Janek.
 — Dowcipniś z was — rzekł sędzia. — Ale, mam