We wszystkich kwestjach, wynikających z niniejszego artykułu, Komisja Centralna Renu będzie rozstrzygała większością głosów.
Mosty kolejowe i inne, istniejące obecnie w granicach Alzacji i Lotaryngji na Renie, będą we wszystkich swych częściach i na całej swej długości własnością Państwa francuskiego, które zapewni ich utrzymanie.
Rząd francuski wchodzi we wszystkie prawa Rzeszy niemieckiej do wszystkich linji kolejowych, zarządzanych przez administrację kolejową Rzeszy i będących obecnie w użytkowaniu lub w budowie.
To samo będzie się stosowało do praw Rzeszy względem koncesji na koleje i tramwaje, znajdujące się na terytorjach, wskazanych w artykule 51.
To wejście w prawa nie obciąży Państwa francuskiego żadną zapłatą.
Dworce graniczne będą oznaczone przez późniejsze porozumienie, przyczem zastrzega się zgóry, że na granicy Renu będą one, położone na jego prawym brzegu.
Zgodnie z postanowieniami artykułu 268 Rozdziału I Działu I Części X (Przepisy ekonomiczne) niniejszego Traktatu podczas okresu pięcioletniego od dnia uzyskania mocy obowiązującej przez niniejszy Traktat produkty naturalne lub wyroby, pochodzące i przybywające z terytorjów wskazanych w artykule 51, będą przy wejściu na obszar celny niemiecki wolne od wszystkich ceł.
Rząd francuski zastrzega sobie coroczne oznaczanie przez dekret notyfikowany Rządowi niemieckiemu jakości i ilości produktów naturalnych lub wyrobów, które będą korzystały z tej wolności.
Ilości każdego produktu naturalnego lub wyrobu, które w ten sposób będą mogły być posyłane rocznie do Niemiec, nie będą mogły przekraczać przeciętnej rocznej ilości, wysyłanej w latach 1911 do 1913.
