Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 85.djvu/1

—   2365   —

 Zorski zapytał z uśmiechem:
 — Jakże to możliwe?
 — Furta będzie od północy otwarta. Velez wkradnie się na czele dwunastu ludzi...
 — Ah! — przerwał Zorski. — Spryciarz z niego. Chce się naprzód przekonać, czy nie zastawiono pułapki.
 — Tak. Mając do mnie zaufanie, powierzył mi dowództwo tymi dwunastoma ludźmi. Zechce natychmiast wziąć cesarza do niewoli, mam jednak nadzieje, że go uprzedzę. Prosiłem cesarza, aby włożył ubranie cywilne.
 — Prosiłeś za pośrednictwem księżny Salm?
 — Cóż ci o niej wiadomo?
 — Wiem, że rozmawiałeś z nią, gdy wracała od Juareza. Zajmuję się więcej twoją osobą, aniżeli przypuszczasz.
 — Zgadłeś. Przy furcie zostanie tylko jeden wartownik. Gdy się wypad uda, Velez nadeśle posiłki.
 — A wartownik?
 — Nie będzie z nim żadnych trudności.
 Gdy wyjdzie na jaw, że cesarz uszedł i że wychodziłeś w towarzystwie osoby cywilnej, podejrzenie padnie na ciebie.
 — Sądzę, że nie trudno będzie odwrócić na chwil kilka uwagę wartownika.
 — Dobrze. Dokądże zaprowadzisz cesarza?