Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 84.djvu/5

—   2341   —

 Gdy zameldowano Roberta, mruknął niechętnie:
 — Cudzoziemskie nazwisko. Wątpię, czy przynosi coś ważnego. Niech wejdzie!
 Robert wszedł, niosąc na plecach swego jeńca. Na ten niezwykły widok oficerowie zerwali się z miejsc.
 — Valgame Dios! Cóż niesiecie na plecach? — zapytał zdumiony generał.
 — Jeńca, sennor.
 — Domyślam się. Co to za człowiek?
 — Pułkownik cesarski.
 — Hm. Nie wygląda na takiego. W każdym razie złapaliście mysz zamiast słonia.
 Generał uśmiechnął się ironicznie. Oficerowie uważali za swój obowiązek naśladować zwierzchnika.
 — Proszę się przekonać — rzekł Robert swobodnie.
 — Nie nosi przecież cesarskiego munduru!
 — A jednak służy cesarzowi. Ja również nie noszę munduru Escobeda, czy prezydenta, i tak samo, jak mój jeniec, ubrany jestem w strój meksykański.
 — A jednak jesteście republikaninem? To chcieliście powiedzieć?
 — Nie.
 — A cóż? Zameldowano was jako porucznika.
 — Jestem nim też. Służę w armii pruskiej.